Η παραδοσιακή μουσική μου αρέσει πολύ, είναι γεμάτη από την πυκνή έκφραση των προγόνων μου, ενώ αποτυπώνει την ιστορία και το απόσταγμα την ελληνικής έκφρασης της Ρωμιοσύνης.

Μικρασιάτης από το μπαμπά και Πόντιος από τη μαμά.

Τα παραδοσιακά τραγούδια μου μαθαίνουν τον τρόπο να συντονίζομαι με τη Δημιουργία, αφού ο τρόπος που τραγουδούν στην Ήπειρο εκφράζει το βάθος και την αγριάδα των μεγάλων φαραγγιών της, ενώ της Κωνσταντινούπολης την άγια έκφραση της χιλιόχρονης Πόλης, της βασιλεύουσας, από την άλλη στα ελληνικά νησιά υπάρχει μια απλότητα γεμάτη αγέρα και ιώδιο κι έτσι απλά τραγουδούν.

Κάθε περιοχή έχει την ντόπια έκφρασή της και η Ελλάδα μας γίνεται ένας υπέροχος κήπος άξιας έκφρασης από την κορυφή της δημιουργίας, τον άνθρωπο, προς το σύνολό της.

Ο Έλληνας μέσα στους αιώνες έμαθε να τραγουδάει από την εκκλησία και τις ιερές ακολουθίες, ενώ ταυτόχρονα μιμήθηκε τους ήχους της φύσης, σαν γάργαρο νερό είναι τα γυρίσματα του Πόντου, λυγμώδη και τραβηγμένα στην Ήπειρο σαν τα βαθιά φαράγγια της, αγέρωχα και ακατέργαστα της Μακεδονίας, ενώ γλυκόλαλα της Θράκης στους ποικιλόμορφους κάμπους της, λεβέντικα και απόκοσμα τα Κρητικά αναδιδόμενα μέσα από την καρδιά της Μεσογείου, σαν παιδικό χαμόγελο τα νησιώτικα, σαν παιδική ζωγραφιά, απλά και ανάλαφρα, ενώ η Ρούμελη και ο Μοριάς γεροδεμένα τα έχουν τα γυρίσματα εκφραζόμενα μέσα στα ψηλά και ιστορικά βουνά τους, ενώ  το λίκνισμα και ο πλούτος των δρόμων και γυρισμάτων της Μικράς Ασίας προκύπτει αυθόρμητα από τα παγκόσμια λιμάνια της και την πανφώτεινη ιστορία της.

Κάθε τόπος και τρόπος, τόση ποικιλία θαυμαστή!

Πολλές φορές μελετώντας ένα παραδοσιακό τραγούδι πηγαίνω στον τόπο και αφουγκράζομαι αυτόν, ώστε η φύση και βέβαια οι ντόπιοι να μου διδάξουν τον τρόπο τους, πολλές φορές ένα ιδιαίτερο γύρισμα ξεκλειδώθηκε στο στόμα μου από τον ήχο ενός ρυακιού, το πάτημα ενός πλατανόφυλλου, τον απόηχο σε ένα φαράγγι, ή την αύρα του μεσοπελαγίσιου αέρα.

Η τέχνη της παράδοσης είναι ένας μυστικός τρόπος που ο καλλιτέχνης αναγνωρίζει, εντοπίζοντας τον αιώνιο πλούτο, αφού η φύση όλα τα κάνει καλά με μια τεράστια ποικιλία έκφρασης, ένα παραπάνω όταν ο καλλιτέχνης έχει γενιά εξ αίματος στο είδος που επικεντρώνεται, έζησε και έμαθε από τους προγόνους του που και αυτοί μάθαν από τον τρόπο των δικών τους προγόνων, περισσότερο όμως ανιχνεύοντας και ο ίδιος ως αιώνιο δημιούργημα τη συγγένεια της Δημιουργίας που και ο ίδιος ανήκει, με τον Πανάγιο Δημιουργό τους!

Δεν είναι τυχαίο που χαρακτηρίστηκα στην καριέρα και τη ζωή μου και από την παραδοσιακή μουσική και που και εκείνη σε κάποια σημεία της χαρακτηρίστηκε από εμένα.

Ρίζα, ανάγκη έκφρασης και μνήμη, αυτά με παρακινούν αυθόρμητα να παίζω μαζί της.